Klaar voor vertrek...

Op woensdag 19 maart kon ik na lang wachten met al mijn papieren naar de Amerikaanse ambassade. Natuurlijk is er toevallig als ik naar de ambassade moet (dit doe ik dagelijks...) in Amsterdam een nucleaire top van wereldleiders aan de gang waardoor de ambassade is gesloten gedurende de hele maand maart. Dan maar naar Brussel alleen even het feestje verplaatsen.

Het binnenkomen op de ambassade is een hele attractie volgens allerlei protocollen. Van fouilleren tot ondervraging en van zware munitie tot kogel vrij glas. Eenmaal binnen is het vooral wachten en alle documenten overleggen. Vervolgens een kort interview met twee Amerikaanse ambtenaren waar natuurlijk geen grijns van af kan. Wanneer ze hoorden dat ik voor de chemische sector naar Amerika wil werden ze erg angstig en kwamen de vragen over bommen, explosieven en gelukkig ook mijn research project.
Na lang wachten kreeg ik te horen dat mijn visum gemaakt wordt en dat ik deze twee dagen later kon ophalen in natuurlijk Brussel (of een week langer wachten en thuis laten bezorgen).

Als je eenmaal dan in Brussel bent wil je natuurlijk ook even van de stad genieten, zo ben ik met mijn moeder en oma langs de beroemde manneken pis geweest (je zou er bijna voorbij lopen) en hebben we van het weer op een terrasje genoten! Na een volle doos Belgische bonbons meegenomen te hebben weer onderweg naar Duiven.

Vrijdag 21 maart ben ik vroeg op gestaan en op en neer nar Brussel gereden om mijn visum af te halen, dit duurde nog geen 2 minuten. Ik hoefde de ambassade niet eens in er was gewoon een afhaalbalie. 1 ding, ze vroegen naar mijn identiteitsbewijs, maar die had ik daar speciaal achtergelaten, dus geen visum voor mij zeiden ze. Na overleg of mijn rijbewijs voldoende was kreeg ik dan toch eindelijk het felbegeerde J-1 Visa.

Zaterdag 22 maart was het 's morgens meteen Tickets boeken naar Miami voor de volgende dag! Hierna nam de inpakstress lichtelijk toe omdat ik nog niks, totaal niks had klaar gelegd. Maar goed na de kledingkast op de kop te hebben gehouden en het hele huis doorzicht te hebben voor een EHBO reispakket lag het allemaal klaar. Alleen nog de koffer in, dit duurde bij elkaar meer dan 2 uur! Omdat ik natuurlijk over het gewicht heen zat haha! 23 kilo is best weinig voor een half jaar aan spullen :s.

Diezelfde avond om 11 uur nog een hotel geboekt voor de komende 3 nachten in Miami.

Op zondag 23 maart is dan de dag aangebroken waarop ik honderd keer mijn passen, portemonnee en mobiel heb gecheckt... Ik ga vliegen!!!

Nog niet helemaal realiserende dat ik echt weg ga voor 5 maanden stapte ik het vliegtuig in richting Londen Heathrow voor een tussenstop. Hier ontmoete ik in het Wagama restaurant een leuke Thaise meid van ongeveer 26 jaar. Ze studeerde geneeskunde in Londen op Kings college en was onderweg naar haar familie in Thailand voor een paar weken. Na een poosje gekletst te hebben en de winkels als Harrods, Tommy en Hamleys bekeken te hebben moest ik met de trein naar mijn gate toe.

Natuurlijk zat ik weer van al die honderden mensen in het vliegtuig achter ouders met een BABY! Dat al snel begon te huilen... Maarja gelukkig doen oortjes en een goede film wonderen, afleveringen van CSI en The prisoners brachten mij een heel eind op weg. Naast mij zat een student uit Marseille die naar Miami ging voor de start van zijn Backpack. Na een leuk gesprek ben ik eens wat rondjes gaan lopen door het vliegtuig en kwam gezellige stewardessen tegen bij de koffie hoek. Hier kon je allerlei snacks pakken maar ook bier en wijn!! Dus een biertje en een leuk gesprek was al snel geregeld!

Tegen de avond kwam ik Miami binnenvliegen en zag een hele mooie skyline vanuit het vliegtuig.

Ik ben in AMERIKAAAA!!!